Crypto-IT

Poligramowe szyfry podstawieniowe dzielą tekst jawny na oddzielne grupy liter. Następnie, zastępują każdą grupę przez inną jedną z kilku wcześniej ustalonych liter, liczb, znaków graficznych lub inną grupą znaków.

Poligramowe szyfry podstawieniowe powstały w czasach Odrodzenia jako ulepszenie prostych szyfrów podstawieniowych. Były stosowane na dworach europejskich przez wiele wieków.

Poligramowe szyfry podstawieniowe dzielą tekst jawny na wiele części, a następnie zastępują każdą z tak utworzonych grup liter inną losową grupą znaków, innym wyrazem, pojedynczą liczbą albo literą. Dla odczytania szyfrogramu należy odwrócić ustalone podstawienie i podmieniać litery w przeciwną stronę.

Główną motywacją wprowadzenia tego typu szyfrów, była chęć zaciemnienia rozkładu częstotliwościowego znaków w szyfrogramie. Zwykle przyporządkowywało się popularnym wyrażeniom kilka innych znaków, liczb lub wyrażeń i używało ich naprzemiennie i losowo. Czyniło to analizowanie szyfrogramów znacznie trudniejszym.

Szyfry podstawieniowe poligramowe zapewniały większą losowość i elastyczność niż homofoniczne szyfry podstawieniowe ze względu na umożliwienie kodowania całych grup znaków jednocześnie.

Popularną techniką używaną w szyfrach poligramowych było przyporządkowywanie każdemu popularnemu słowu pewnej liczby losowych słów lub liczb, a następnie używanie ich naprzemiennie. Poszczególne dwory europejskie posługiwały się kodowymi nazwami ważnych instytucji, miejsc lub imion ważnych ówczesnych osobistości.